Wycieczka do Fontainebleau

Kolejnym łupem naszej ciekawości Francji było


a dokładniej – Zamek w Fontainebleau.

Pobudka wcześnie rano (7 20 to morderstwo), szybkie śniadanie (najszybsze w wykonaniu Krzysia – czyli lardon strzelający po oczach z jajecznicą) – i na dworcu. No dobra – przesadziłem – tak szybko się to nie odbyło. Najpierw 14 (metro bez maszynisty) na Gare de Lyon. A tu totalne zdziwienie – na peronie rosną rośliny jak w niejednej oranżerii...




No więc, na dworcu :)


Następnie 45 min jazdy pociągiem...


... parę chwil autobusem i byliśmy na miejscu.


Jak zresztą widać – humory raczej dopisywały :) (a przynajmniej mi :P)


Zamek – jak to zamek. W środku niewiele okazów wartych mojej ciekawości – no może poza cudnym wielkim łożem Napoleona III.


No i może jeszcze tron :) – bo jednak zawsze miałem jakieś zapędy do rządzenia :P


Innym elementem – który momentalnie rzucił mi się w oczy – to zniszczony eksponat muzealny. Tym razem jakieś niezbyt ładne krzesło...


... no niemniej byłem dość zdziwiony. Sporo już tutaj widziałem – ale nigdy w życiu takiej fuszerki. Cóż – najlepszym się zdarza... Na szczęście zdecydowanie ciekawsza część wycieczki miała miejsce pod pochmurnym jesiennym niebem :)

Co natomiast było interesujące – to możliwość doskonalenia znajomości francuskiego za pomocą Audioguide’a. Niby zwykły głos przewodnika nagrany na instrument o kształcie komórki z początku lat 90tych – a tyle sprawił nam uciechy :P


Najpierw nad sadzawkę – gdzie przy cesarskiej rezydencji pasły się (i naprawdę upasły) kilkukilogramowe karpie.


Pływały stadami zaraz przy brzegu...


... i tylko czekały, aby kolejni turyści sprezentowali im kawałek chleba (lub jakiegoś innego smakołyka). My nie daliśmy – a wszystko dzięki uporowi dysponentki chleba – paparazze Mał(ej)gosi (jak się później okazało, jej stanowcza odmowa była dla naszych pustych żołądków zbawienna...).

Potem – wojna ptactwa...


Nie chciałbym być fałszywym prorokiem (szczególnie jeśli chodzi o polską scenę polityczną) – ale spójrzcie, jak owa wojna się skończyła...



Kaczka dorwała się do koryta, puściła w ucieczkę (z inną kaczką – bliźniaczo do niej podobną...) i na koniec skonsumowała łupy. A walczyła z dużo większymi od siebie...

Następnie krótki spacer w bliżej nieokreślonym kierunku, kilka wspólnych fot grupowych i indywidualnych (tudzież w podgrupach) na tle zamku...





... parę zdjęć z gatunku różne...



... i dotarliśmy do ławki :),



...gdzie kanapki z tuńczykiem smakowały wyśmienicie :)



To, co naprawdę nam się udało, to kolory jesieni. Mam wrażenie, że jesienna pogoda, na jaką trafiliśmy, była po prostu idealna dla tamtych okolic. Co, jak co – ale wszystko było idealnie zgrane.


Jedno niestety jest smutne – i widać to po liściach wśród drzew (zresztą nie tylko na drzewach...).


Jesień prawdziwie w pełni...



M.

PS: Specjalne podziękowania dla naszej uroczej paparazza :)


A na zakończenie, zdjęcie z przyszłości, z moim autem :)

Podziękowanie

Załoga sklepu G20 Supermarche
Porte de Clichy
75017 Paris

Szanowni Państwo

Mieszkańcy Stacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk w osobach Marcina, Witka, Adama, Pauliny oraz Agaty przy współudziale Roberta pragną Państwu bardzo serdecznie podziękować za zorganizowanie promocji polskiej wódki Sobieski (poj. 0,7l, „une achete, un gratuite”).

Wyrażamy nasze głębokie uznanie dla Państwa olbrzymiej determinacji dla promocji kultury polskiej. Państwa wysiłek jest tym bardziej godny naśladowania, iż podobne akcje w Paryżu należą do rzadkości.

Życząc Państwu równie dobrych pomysłów, jako dowód naszej wdzięczności w załączeniu przesyłamy Państwu kilka zdjęć wykonanych przy okazji konsumpcji wódki Sobieski zakupionej w Państwa sklepie. Jednocześnie, deklarujemy naszą szczerą chęć uczestnictwa w dalszych promocjach produktów polskiego pochodzenia.

Z wyrazami szacunku

Marcin, Witek, Adam, Paulina, Agata, Robert




(od autora: pozostała część zdjęć z powyższej imprezy nie przeszła autocenzury; zdjęcia te mogą zostać otrzymane od autora bloga wyłącznie po uzyskaniu pisemnej zgody osób, których wizerunek został na nich utrwalony)


(komentarz własny MJPS: autorzy listu w trakcie oglądania powyższej strony internetowej)

Halloween A.D.2007

Co prawda 31 października dla zdecydowanej większości Polaków kojarzyć się będzie z drogową akcją „Znicz” i wyjazdem na 1 listopada – ale nam – członkom PANu A.D. 2007 – kojarzyć się będzie z bardzo dużą akcją Halloween.

Sprzeciwiliśmy się amerykanizacji kultury polskiej – stąd brak dyni – ale i tak zabawa była iście szampańska! Zresztą – jakże mogłaby ona nie być taka – skoro Muscador (jak wszyscy wiedzą – marka, której jestem w PANie ambasadorem :)) lał się strumieniami. Poza ekipą PANowską – dołączyło do nas parę osób – Małgorzata z Jakubem oraz Agnieszka z Antonisem. Po połączeniu sił – rozpoczęliśmy wyprawę :)

Najpierw wzdłuż Avenue de Clichy – czyli obok Moulin Rouge...


... i dzielnicy czerwonych latarni.


Tym razem poszczęściło mi się – i to znacznie. W jaki sposób? To spójrzcie, jakiego lachona wyrwałem :)


Potem Sacre Coeur. Nietykalność cielesna dziennikarzy jest przez mnie respektowana, ale w przypadku jednej takiej małej paparazza pozwoliłem sobie zrobić wyjątek :)


Zresztą – nieźle mi się potem oberwało. Nawet zdjęcie wyszło mocno niewyraźne...


Publikację reszty zdjęć sobie odpuszczę. Ze względów różnych. Część osób w trakcie wyprawy mocno nadużywała języka (winni wiedzą, o co chodzi :P), inni troszkę nadużyli gościny. Niemniej – wszystko dobrze, co się dobrze kończy :)

M.

Październik się kończy...

Troszkę się rozleniwiłem przez ostatnie 2 tygodnie. Co prawda robię coraz więcej: zajęcia się na uczelni zaczęły, choć „banda nierobów” :P i tak co chwilę coś odwołuje), czytuję sobie co nieco gazetki itp., niemniej na blogu się całkowicie opuściłem. A działo się sporo.

Najpierw była wizyta w katakumbach – czyli podziemnych korytarzach z kości.




Śmierdziało dość mocno, aczkolwiek dobrze zobaczyć, jak bardzo inwestuje się tutaj w turystykę i atrakcje dla przyjezdnych.

Tego samego dni udaliśmy się na wspólny posiłek (nota bene, poza deserem był dość ohydny...) do Paryskiej stołówki studenckiej.

Potem – wizyta w paryskim China Town. Nadzieje były wielkie – ale ponownie – mocno przereklamowane. Owszem, sklepy i wiele napisów po chińsku, sporo żółtych na ulicach – ale jednak żeby nazywać to „Małym Pekinem” – to już przesada. Od reszty Paryża najmocniej odróżniało się to wyłącznie zapachami (z jednej strony stary olej, z drugiej – przyprawy...) i dość ciekawymi budynkami.




W innych częściach miasta jednak takie budynki są raczej niespotykane. Pomimo, że wyglądają bardzo socjalistycznie – poza zapachami to właśnie te wieżowce z betonu najbardziej mi się podobały (może dlatego, że wyglądały tak swojsko, nowohucko :P).


Na sam koniec spacerek po Paryżu...


Poszukiwania Hotel Lambert (nie znaleźliśmy; wielki minus dla Polski, że nie jest robione nic, żeby spopularyzować go)

Wieczorem impreza. Nie byle jaka – bo naprawdę byli wszyscy (poza jedną chorowitą Panią o głosie Himmilsbacha :P). Oj – była jazda! Tańce śpiewy, zdjęcia rozwodowe i kwity na prawie każdego :) A potem wielkie sprzątania – i zdjęcie bez komentarza :P


Przy okazji – udało mi się też spotkać z koleżanką Katarzyną K. I zaliczyć karuzelę na Place de la Concorde (zdjęcia później...).

Przechodząc do niedzieli – ciężki dzień :D Poza tym – wybory. Mobilizacja olbrzymia itp. Zobaczymy – co ta mobilizacja przyniesie.

W tygodniu generalnie odpoczywaliśmy. Naprawdę chwila odpoczynku się przydała. NA szczęście przyszedł weekend i w końcu można było trochę wypocząć. Niestety – mobilizacja była dość słaba – bo z całej PANowskiej ekipy stałych uczestników spotkania pod wieżą


było 2 (włączając w to mnie). No nic – liczymy oczywiście liczymy, że towarzystwo się rozkręci.
No i tak nam płynie czas. Motywy przewodnie:

„Jezus Jezus Jezus – Alleluja”

oraz

„Pewnie nie wiesz, ale mam to po komunie”, czyli „tej tej – same chore słowa, po których puchnie głowa”.


M.